TRZYNAŚCIE

ROZDZIAŁ DLA LUDZI O MOCNYCH NERWACH.!!!

SCENY +18.

-Nadal w siebie nie wierzysz?- zapytał Reus trafiając w sedno problemu. Jak zwykle zresztą ta blond 

czupryna jakby miała rentgena w oczach. Blondynka wypuściła tylko z siebie powietrze wdychając po chwili

 woń Dortmundzkiego miasta. Już miała coś powiedzieć gdy poczuła zbliżającą się sylwetkę Reusa. Zaczęła

 szybciej oddychać gdyż wiedziała do czego blondyn zmierza.

***

-Marco nie- za wczasu blondynka postanowiła odwrócić głowę by nie doszło do zbliżenia fizycznego. Znała 

doskonale swój organizm i wiedziała jak Niemiec działa na Jej ciało. Momentalnie się nastroszyła dostając

ciarek na swoim ciele.

-Ale co nie?- blondyn złapał Jej podbródek tak by mieć wgląd w Jej zielone oczy. Robił to specjalnie, widział 

zachowanie Joe zawsze gdy był blisko. Kokietował Ją? Być może, nie miał zamiaru przestać gdyż strasznie Mu 

się to podobało.

- Musisz to robić?Jesteś strasznie pewny siebie i nie liczysz się z moim zdaniem- szeptała dziewczyna prosto 

 w usta Reusa by tylko nie spojrzeć w magnetyczne oczy blond chłopaka.

Marco w odpowiedzi mruknął tylko wkładając swą chłodną dłoń pod koszulkę Johanny. Drgnęła nieco 

sparaliżowana nagłym zwrotem akcji. Była za blisko, stanowczo za blisko, gdy Reus postanowił musnąć Jej 

wargi miała wrażenie, że odpływa gdzieś daleko.

-Jesteś okropny i tak bardzo Cię nienawidzę- stwierdziła rzucając się na Niemca  jakby brała udział w

polowaniu na dziką zwierzynę. Ujęła twarz Marco w obie dłonie następnie dając upust emocjom zamknęła 

oczy całując namiętnie towarzysza. Czuła lodowate ręce na całym swoim ciele, to uczucie było tak

niesamowicie ekscytujące, że nie wiedziała co się dzieje.

-Chyba powinniśmy iść do domu- powiedziała klubowa jedenastka w przerwie na kolejne namiętne pocałunki.

Do umysłu blondynki powoli dochodziły sygnały co właściwie się stało. Po raz kolejny nie potrafiła się

opanować miłosnym wzlotom. Tak nie zachowuje się żadna normalna dziewczyna, to niemoralne aż po kres

możliwości. Wstała z miejsca lecz jak na złość Marco podążał tuż przy Niej. Szedł z Nią krok w krok jakby to 

było dla niego czymś oczywistym, że i On ma wstęp do Jej domu. Szli w ciszy, Ona uspokajała siebie w myśli 

głęboko oddychając  a On ukradkiem spoglądał na Jej zawstydzoną twarz spoglądającą na czubki swych 

butów. Gdy doszli na miejsce dziewczyna zatrzymała się tuż przed drzwiami. Odkluczyła Je zgrabnym ruchem 

ręki wchodząc tuż na hol.

-Wejdziesz?- zapytała odważając się by zwrócić swój wzrok na twarz Marco. Dla Niego oczywiste było to, że 

ma to zrobić. Nie dawając jakiejkolwiek odpowiedzi wtargnął do mieszkania jak do siebie.  Zdjął kurtkę 

wieszając Ją na wieszak w korytarzu, dziewczyna natomiast zbliżyła się do elektrycznego czajnika  by wstawić

 wodę . Najlepiej byłoby zaparzyć melisę na uspokojenie- pomyślała sięgając do szafki po kartonik z wybraną 

herbatą. Ledwo zdążyła włożyć saszetkę do kubka gdy poczuła kolejny raz tego wieczoru dłonie blondyna na

swoim ciele. Reus był bardzo skoncentrowany na Jej osobie i nie zamierzał pić jakiejś  herbatki podczas gdy

 miał taką dziewczynę obok siebie. Odwrócił Ją gwałtownym ruchem , tak by ich twarze znów doznały 

namiętnego pocałunku po czym dotykając Jej pośladków uniósł Ją do góry sadzając na kuchenny blat.

-Nie lubię tej koszulki- stwierdził by już po chwili rzucając odzież gdzieś w kąt mógł całować ramiona blondynki.

-Marcooo nie tutaj- odparła dziewczyna, która zdała sobie sprawę, że choćby walczyła nie wiadomo jak to i 

tak ulegnie czarowi chłopaka. Oplotła swymi nogami Jego biodra by po chwili znaleźć się w swej własnej 

sypialni. Wystarczyło parę chwil by pozbyć się ubrań i rozkoszować  chwilą intymności. Zachowywali się jak

kochankowie którzy zobaczyli się po bardzo długiej rozłące, Reus nie mógł przestać całować każdego skrawka 

ciała dziewczyny a Jej najprawdopodobniej bardzo się to podobało.

***

Otworzyła swe ociężałe powieki rozpoznając swą sypialnię, po której porozrzucane były dowody ostatniej 

nocy. Potarła swe zaspany oczy w nadzieji, że jak za pociągnieciem magicznej różdżki wymaże wszystko z pamięci.

-Wyspałaś się? Chyba nie dałem Ci za bardzo spać, co?- usłyszała głos z charakterystyczną chrypką, która 

charakteryzowała obecność tylko jednej osoby.

Reus. Gdy Joe obróciła swą głowę w kierunku Marco od razu tego pożałowała. Podpierając się na łokciu 

patrzył na Nią tak jakby nic się nie stało. Poruszając zabawnie brwiami wlepił wzrok w Jej dekolt, który ledwie 

był zakryty białą kołdrą. On nie martwił się swą nagością toteż z odsłoniętą klatką piersiową  działał na 

Johannę pobudzająco. Okryła się szczelniej kołdrą podciągając kolana aż po samą brodę. Nie mogła znieść 

tego, że po raz enty dała się wmanewrować w stosunek z najlepszym przyjacielem Jej byłego chłopaka.

-No przestań już, chodź tu- objął Ją ramieniem po czym przyciągnął do siebie tak by Jej platynowe włosy 

spoczywały na Jego wcześniej wspomnianej klatce piersiowej. Zaczął bawić się Jej poskręcanymi kosmykami 

 co wywołało u Niej uczucie bezpieczeństwa.

-Co teraz będzie?- zapytała po cichu bardziej do siebie lecz miała tego pecha, iż Niemiec usłyszał pytanie.

-A co ma być? Zjemy razem śniadanie a potem mam trening.- odpowiedział tak jakby pytanie było tak naiwnie

 proste niczym "Jaką mamy dzisiaj pogodę?".

-Może Ty żyjesz tylko chwilą ale ja patrzę trochę dalej w przyszłość. Dałam się znów omotać jak jakaś naiwna 

 kretynka. W myślach pewnie masz niezły ubaw z mojego głupiego postępowania a ja umieram z niepokoju co 

jest ze mną nie tak- wstała z łóżka ciągnąc za sobą kołdrę. Postanowiła wziąć poranny prysznic w celu zmycia 

z siebie poczucia winy. Nie zdawała sobie sprawy, że już dawno Jej  łzy mieszały się z wodą lejącą się 

strumieniem z prysznica. Kończąc swą kąpiel owinęła swe ciało różowym, puszystym szlafrokiem i wyszła z

 łazienki. Na tarasie swą obecność ukazał blondyn zapraszając dziewczynę do stołu, na którym widniało już śniadanie.

-Usiądź i posłuchaj mnie uważnie- zaczął przybierając poważny wyraz twarzy. -Może rzeczywiście ostatnio 

zachowywałem się jak zbyt pewny siebie macho ale to nie znaczy, że mam zamiar wyrywać panienki na jedną noc.

-Więc co masz zamiar robić?- zapytała nie wytrzymując ciągłego niepokoju.-Co my właściwie wyczyniamy 

Marco? Pocałowałam Cię, tłumaczyłam sobie, że to była presja chwili. Potem przespaliśmy się ze sobą. Ok, to 

była impreza, byliśmy pijani. Ale co teraz? Zarówno ja i Ty byliśmy trzeźwi, nie ma żadnego wytłumaczenia.

-Naprawdę tego nie widzisz Joe? Oszukujesz sama siebie, tłumaczysz sobie ten pocałunek i całą resztę jakby 

to naprawdę była zbrodnia. Prawda jest taka, że ciągnie Nas do siebie.

-Przestań, chyba zapominasz kim jestem. To ja, Johanna Levy  była dziewczyna Twego przyjaciela, którą tak 

bardzo nienawidzi.

-Była, właśnie była! Zdaję sobie sprawę, że nie podrywa się dziewczyn kumplom ale stało się. Cholera! 

Przecież nic Was nie łączy... Mario może być w szoku ale zrozumie.

-Nic nie rozumiesz, nie znasz Go od tej strony, On mnie nie cierpi...

****************

Heii:*

No cóż komentarzy coraz mniej ale wierzę, że to wina ferii, nauki i takich tam. :)

No mam taką cicha nadzieję:)

Jak podoba się rozdział?

Kiss:*

Kalina <3